ណែ៎ ញ៉ាំ​ទៅ​ប៉ាវា​! ​បាយ​របស់​កូន​យើង​ទេ!!

នា​ពេល​ល្ងាច​មួយ ក្នុង​ក្រុម​គ្រួ​សារ​មួយ​កំពុល​តែ​ញ៉ាំ​បាយ​ជុំ​គ្នា មាន​ម្តាយ​ ឪពុក និង​កូន​តូច​ម្នាក់​អាយុ​៥​ឆ្នាំ ។ ម្តាយ​បាន​រៀប​ចំ​បាយ​រួ​ច​រាល់​អស់​ហើយ​ក៏​ហៅ​ឪពុក​ចូល​មក​ពិសា​អាហារ​ជុំ​គ្នា ។ ម្តាយ​បាន​ដួស​បាយ​ឲ្យ​ឪពុក ហើយ​និង​ខ្លួន​គាត់ ចំណែក​កូន​ម្តាយ​បាន​ស្រោប​​ទឹក​សម្ល និង​មាន​សាច់​ត្រី​​បន្លែ​ជា​ពិសេស​​ដាក់​ចាន​បាយ​កូន​ឲ្យ​​កូន​រៀន​ញ៉ាំ​​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ឪពុក​ម្តាយ​ក៏​ញ៉ាំ​តាម​ធម្មតា ។ ប៉ុន្តែកូន​គាត់​ញ៉ាំ​លេង​ឡើង​យូរ​ទើប​ញ៉ាំ​បាន​១​ម៉ាត់​២​ប៉ុណ្ណោះ រី​ឯ​ឪ​ពុក​ម្តាយ​ញ៉ាំ​ជិត​ពាក់​កណ្តាល​ហើយ ។​ ម្តាយ​ឃើញ​កូន​ដូច្នេះ ក៏​ចាប់​ញ៉ាំ​បាយ​ខ្លួន​ឲ្យ​ឆាប់​អស់​មុន​​រួច​ទៅ​បញ្ចុក​ និង​បង្រៀន​កូនញ៉ាំ​ឲ្យ​បាន​ច្រើន កុំ​លេងចឹង។ កូន​នោះ​ក៏​បាន​ញ៉ាំ​អស់​ច្រើន​ដែរ តែ​បាន​តែ​ពាក់​កណ្តាល​ចាន ក៏​ពិបាក​ឲ្យ​កូន​ញ៉ាំ​ទៅ​ៗ រហូត​ដល់​និយាយ​លួង​លោម​យ៉ាង​ណា​ក៏​ឈប់​ញ៉ាំ ។ ម្តាយ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ខឹង​ហើយក៏​និយាយ​ស្តី​ថា៖ «ស៊ី​ឲ្យ​លឿន​ទៅ បើ​នៅ​តែ​មិន​ស៊ី​ទៀត ម៉ែ​ចាក​បាយ​ហ្នឹង​ឲ្យ​ឆ្កែ​ស៊ី​ជំនួស​ហើយ​ណា!!» ។ កូន​នោះ​ថា៖ «ឆ្អែក​ហើយ​ម៉ាក់!» ។ ម្តាយ​ឃើញ​ឪពុក​កូន​នោះ​ចង់​ថែម​បាយ​ទៀត​ក៏​ចាក​បាយ​កូន​នោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចាក​របស់​គាត់​តែ​ម្តង​ទៅ ។ «ណែ៎ ញ៉ាំ​ទៅ​ប៉ាវា! ​​បាយ​របស់​កូន​យើង​ទេ!!» ៕

Leave a comment