មានតំណាលថា នៅដើមនៃភទ្ទកប្បមាន សេដ្ឋីម្នាក់ មានបុត្រមួយ ឈ្មោះធម្មបាលកុមារ ជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាដ៏វិសេស បានរៀនចេះចប់គម្ពីរត្រីវេទតាំងពីអាយុបាន ៧ ឆ្នាំ ។ សេដ្ឋីជាបិតាបានសាងប្រាសាទឲ្យធម្មបាលកុមារ នៅទៀបដើមជ្រៃមួយធំ…
រឿងនេះ ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយាលេខ ៤- ៥–៦ ឆ្នាំ ១៩៣៣ – ៤ ទំព័រ ១៩១ រៀបរៀងដោយព្រះមេត្រីតេជោសុគតោ ក្រមការដើមខ្សែថ្នាក់លេខ ២ ។
រឿង ខ្លា ស្វា និងទន្សាយ ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយាលេខ ៤- ៥ – ៦ ឆ្នាំ ១៩៣៣ – ៤ ទំព័រ ២០១ រៀបរៀងដោយព្រះមេត្រីតេជោ សុគតោ ក្រមការដើមខ្សែលេខ ២ ។
រឿង សួស្តី និងអពមង្គល ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយាលេខ ១- ២ -៣ ឆ្នាំ ១៩៣៣ – ៤ ទំព័រ ១៦២ រៀបរៀងដោយព្រះអក្ខរលេខាណុប នៅក្រុមព្រះរាជនិពន្ធ ។
រឿង សម្លាញ់ពីរនាក់ ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយាលេខ ១-២-៣ ឆ្នាំ ១៩៣៣ -៤ ទំព័រ ១៦២ រៀបរៀងដោយព្រះអក្ខរលេខាណុប នៅក្រុមព្រះរាជនិពន្ធ ។
រឿង ចោរចិត្តជា ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយា លេខ ១ – ២ – ៣ ឆ្នាំ ១៩៣៣ – ៤ ទំព័រ ១៦២ រៀបរៀងដោយឧកញ៉ាបញ្ញាធិបតី យិន ចាងហ្វាងព្រះរាជនិពន្ធ ។)
រឿងនេះ ដកស្រង់ពីកម្ពុជសុរិយាលេខ ១- ២ –៣ ឆ្នាំ ១៩៣៣ – ៣៤ ទំព័រ ១៧៤ រៀបរៀងដោយព្រះអក្ខរលេខាណុប នៅក្រុមព្រះរាជនិពន្ធ និងឯកសារទំនៀមទម្លាប់លេខ ២៧ – ០៣៩ រៀបរៀងដោយភិក្ខុតន់ – ស៊ីនួន សិក្សាសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់ថ្នាក់ទី ២ ។
រឿងនេះ ដកស្រង់ពីច្បាប់សរសេរដៃនៅបណ្ណាល័យពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ លេខ G 20 B របស់លោក E. Aymnier ទំព័រ ៤១ ខាងភាសាខ្មែរនិងកម្ពុជសុរិយាលេខ ១- ២ – ៣ ឆ្នាំ ១៩៣៩ ទំព័រ ១២៧ គ្មានឈ្មោះអ្នករៀបរៀងទេ ។
រឿងនេះ ដកស្រង់ពីច្បាប់សរសេរដៃ នៅបណ្ណាល័យពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ លេខ G 20 B របស់លោក E. Aymonier ទំព័រ ៣២ ផ្នែកភាសាខ្មែរ និងកម្ពុជសុរិយា លេខ ១០ – ១១ – ១២ ឆ្នាំ ១៩៣៧ ទំព័រ ៤៧ គ្មានឈ្មោះអ្នករៀបរៀងទេ ។
មានរឿងមួយថា មានបុរសម្នាក់ មានប្រពន្ធល្អ ទើបតែរៀបការថ្មីៗ បណ្ដើរគ្នាទៅសួរញាតិ មានកំលោះពីរនាក់បានឃើញ ក៏ស្រឡាញ់ចង់បាន វាគិតថា «យើងធ្វើដូចម្ដេចនឹងបានអេះ ?» ។